Op weg naar Whistler

Vandaag een van de langste ritten op het programma, zo'n 450 km van de ranch in Wells Gray park naar Whistler, onze laatste stop op het vasteland voor we zondag naar Vancouver Island varen en daar de laatste week doorbrengen.

De rit is welliswaar lang, maar zeker niet saai. Afwisselende landschappen, of eigenlijk, afwisselende bergen. Soms dicht bebosd, soms bijna kaal en slechts wat laag struigewas dat tegen de flanken op groeit. Blijkbaar is het ene stuk vruchtbaarder dan het andere, want de verschillen zijn soms best groot. Nog net een hert weten te ontwijken voor we goed en wel op weg waren, gelukkig stak hij net ver genoeg voor de auto over.

We stoppen onderweg een aantal keren, en die stops brengen ons iedere keer weer de bekende mooie plaatjes van uitgestrekte dalen, meertjes, en als we Whistler naderen ook weer besneeuwde toppen.
Het weer is net als gisteren weer prima, een graadje of 22-24, alleen wat sluierbewolking vandaag waar het gisteren volkomen helder was.
Ook nog een paar big horn schapen gezien, en als we bijna bij Whistler zijn zien we onze eerste beren! Op een weiland lopen er achteraan twee stuks zwarte beren. Een blijft er aan de achterkant, wel zo'n 600-700 meter van ons af, maar de andere loopt langzaam wat meer in onze richting, al blijft de afstand wel een paar honderd meter. Maar dat mag de pret niet drukken, we hebben er tenslotte lang op moeten wachten. Volgende week maandag als we op Vancouver Island zitten, maken we een excursie naar een Inlet (soort fjord) waar de zalmen de rivier opzwemmen en de grizzly's ze opwachten, dus dan hopen we er meer te zien.

Whistler is een echt ski-oord, vol hotels en restaurants, waar we in een daarvan lekker hebben gegeten vanavond. Zo lekker dat we zelfs een toetje namen en dat is geloof ik de eerste keer!

Morgen de mgeving verkenen en de benen wat meer strekken na her dagje in de auto.