Redwood & Eureka

Vanochtend natuurlijk begonnen met een gezond ontbijt: verse vruchten in de griekse yoghurt, serials, een bessenprutje uit de oven, wat brood met ham en kaas, en koffie natuurlijk. Daarna naar het postkantoor om de sleutels naar onze vorige stop terug te sturen. Ik vraag me nog steeds af waarom ik ze had, want we hebben ze nooit gebruikt. In dat deel van het land lieten ze gewoon alles open staan, ze keken gek op als je je auto afsloot. Maar goed, als de US Post zijn werk goed doet hebben ze maandag de sleutels weer in huis.
Daarna naar Redwood NP, het bezoekerscentrum voor het ophalen van die mooie NP folders en om van de ranger wat informatie te krijgen over de must-see's van de dag. Aangezien de ochtend mistig begon eerst maar naar de bossen. De mist trok vanaf zee binnen en een paar honderd meter landinwaarts was deze al helemaal verdwenen en scheen de zon. Wellicht zou de kust later op de dag beter zijn. Onze eerste stop was een 1 1/2 mijl wandeling door de Ladybird Johnson Grove, vernoemd naar de vrouw van President Johnson. Een mooie wandeling met alles wat je van de Redwoods mag verwachten. Deze reuzen nemen 1/3 van het benodigde vocht op uit de veel voorkomende mist en de andere 2/3 delen via de wortels. Het is dus mede door het zachte en vochtige klimaat dat deze bomen hier groeien. Redwoods worden iets hoger dan de Sequoia's, die andere reuzen uit Californië. Tevens kunnen ze tot 2000 jaar oud worden, wat twee keer zo oud is als de Sequoia. Ik denk wel dat de laatsten het weer winnen in de omvang van de stam, we hebben hier niet zulke dikke bomen gezien als in Yosemite en Sequoia NP.
Daarna via een dirt road naar het strand en Fern Canyon. Doordat deze weg ook eerst door bossen gaat, is het een surrealistisch gezicht als je bij het inrijden de varens en andere bodemplanten onder een dikke laag grijs stof ziet, veroorzaakt door de auro's die dat stof opwerpen. Tot een paar meter hoog zie je deze grijze kleur. Je komt eerst bij een enorm strand, maar omdat het nog steeds wat mistig was reden we eerst door naar Fern Canyon. Daar aangekomen werden we verrast door een kudde Roosevelt Elk, die we ban dichtbij konden zien.
Fern canyon is een smalle canyon waar je doorheen kan lopen en waarbij de wanden van de canyon bedekt zijn met varens. Je loopt dus als het ware langs muren van varens. Lopen is trouwens een breed begrip, je moet door waterstroompjes en over en onder boomstammen klauteren. Gelukkig liggen er in het behin planken over het water, maar even verderop moeten we toch echt voorzichtig kijken waar we onze voeten zetten in het water. Gelukkis is het op de meeste plaatsen niet diep. De hoeveelheid te klauteren bomen nemen echter in aantal en moeilijkheidsgraad wel toe, dus als het echt te gortig wordt draaien we om.
Terug gekeerd bij het strand is de mist wel wat verdwenen maar komen er vlagen af en toe weer het land binnen. Dat geeft wel weer mooie plaatjes die door de mist bijna zwart-wit worden.
De dag is alweer tegen drie uur gelopen als we de dirtroad weer terug rijden om zuidwaarts naar Eureka te gaan. Daar nemen we eerst een goede kop koffie in één van de vele koffiebarretjes die het stadje rijk is. Daarna wandelen op ons gemak door de old town, met een paar leuke winkels, waaronder een 'antiquair' die werkelijk zijn hele winkel volgestouwd had met allerlei zaken. Veel leuke oude reclame borden en Coca Cola spullen. Leuk om even rond te struinen. Ook hier weer een moie oude bioscoop, beetje in de Art Deco stijl. Ook een enorme muurschildering op een bankgebouw.
Iets over vijven zoeken we de auto weer op en gaan we het kleine stukje richting Arcata in. Omdat het gisteren zo goed was bevallen eten we weer op hetzelfde plekje op de Plaza. Morgen gaan we na het ontbijt weer verder, richting Lassen Volcano NP. We logeren de komende twee navhten in Chester, dat iets onder het park ligt.