Even bijkomen en hoe heet is de wasabi

Zo, vanochtend (zondag) zijn we dan tegen half negen op Narita Airport geland na een reis van in totaal 13 uur vliegen en de overstap in Parijs. De zogenaamde nachtvlucht. Echt is het hooguit drie donker buiten, dus echt het nachtgevoel krijg je er niet van. In Tokyo is het zeven uur later dus dat betekent eigenlijk dat we op onze tijd half twee in de nacht aankwamen en daarna maar eventjes de nacht doorhalen dus. En dat benne we niet meer zo gewend! Nah ja, we moesten toch eerst wat spullen ophalen en we hadden dus als tijd daarvoor. Eerst op zoek naar onze Wi-Fi zender op een lokale 4G kaart. Via twee balies waar telefoons en aanverwante artikelen worden verhuurd hebben we ook die van ons gevonden. Ideaal! Je verbindt gewoon je telefoon met het Wi-Fi netwerk en je hebt overal internet. Voor de volgende boodschap op naast het treinticket kantoor om de rail pas op te halen. Vijf dagen binnen een periode van een maand kunnen we onbeperkt de trein nemen, inclusief de meeste hogesnelheidstreinen!
Na hiervoor eventjes in de rij te hebben gestaan moeten we helaas langs een Starbucks voor we het perron bereiken. Tja, wat moet je dan? Dus eerst naar een koffie, blijven er we ook lekker wakker van.
De trein doet er een uurtje over een stipt alleen maar 1 keer bij de andere terminal op de luchthaven en verders alleen maar op Tokyo station. Dat moeten we overstappen op de metro. Tokyo station is immens dus we lopen onze eerste kilometer hier maar gelijk. De metro hier werkt met kleuren en letters met een cijferreeks. En een naam maar die hoef je eigenlijk niet te weten. Wij hebben bijvoorbeeld de blauwe Tinzo lijn nodig en we moeten van station T-9 naar T-11, twee haltes dus. Alleen maar even in de gaten houden welke richting je moet hebben en vijf minuten later staan weer op T-11, oftewel Kayabachi station. Dus dan is T-11 wel iets makkelijker.
Inmiddels is het tegen tweeën en bij het inchecken is eerst de kamer nog niet klaar, en even later wel dus kunnen we direct de spullen opbergen en ons even opfrissen. Ons hotel staat op Shinkawa, een soort eiland wat we eerst maar eens rondlopen je kan op een gegeven moment lekker langs het water lopen, en route die ook door wat joggers is uitgevonden. Tevens hebben ze hier wat gladde stenen neergelegd waardoor je soms even moet uitkijken. We lopen een driekwart rondje en gaan dan rechtdoor richting Tokyo station. Daarachter ligt het keizerlijk paleis met tuinen. Vandaag mogen we daar niet in maar je kan reserveren voor een gratis rondleiding op de andere dagen. Rond dit paleis waar je niets van kunt zien behalve twee oudere wachttorens ligt een pak met wat fonteinen waar Japanse moeders hun kroost bezig houden. Of eigenlijk andersom want er wordt wat achter die kleintjes aangerend.
Eerst maar weer eens onze dorst gellest om daarna zachtjes weer terug te lopen naar Tokyo station. We komen nog langs een mooi winkelcentrum en na hier kort te hebben rondgestruind lopen we Tokyo station weer in. Hier hebben ze een hele straat met eettentjes en we besluiten om vandaag wat kleins en makkelijks te nemen. We belanden bij een klein tentje waar iedere bezoeker vrolijk door het gehele personeel luis wordt verwelkomt wat wel komisch is. En ze hebben één gerecht waar ze wat variaties o hebben, lemmet makkelijk dus. Later blokt dat de hele Kitchen Streed dit concept heeft. Reuze gemakkelijk. Voor een meerprijs krijg je soep, en kom rijdt en een bord met gebakken ossentong met salade. Bij de salade zat ook wat wasabi, niet veel, maar genoeg om Ploon te laten schrikken. Ze werd helemaal rood! Ik vond het al zo dapper want nadat ik had gezegd dat ik de salade wat scherp vond, nam zij een flinke hap en begon dus daarna zowat op tafel te dansen en gekke bekken te trekken. En daarbij mocht ik niet eens lachen. Wat trouwens niet lukte.
Daarna de metro genomen naar het hotel om daar de eerste foto's te bekijken en om het vanavond maar niet al te laat te maken.