De Drakenbergen en een draak van een hotel

Het vorige verslag eindigde met een paar woorden over de geweldig mooie bed&breakfast waar we zaten in St. Lucia. Gerund door een ouder echtpaar dat ons de volgende dag aan de ontbijttafel -weer schitterend gedekt en opgemaakt- dat ze er eigenlijk wel aan toe waren om de zaak te verkopen, zodat ze nog een paar jaar hadden om er van te genieten en hen kinderen in Australie en Malawi te kunnen bezoeken. Het juiste koppel kon alle antiek en de overige inrichting erbij krijgen om zo de zaak succesvol voort te kunnen zetten.
Nee, we hebben het niet gekocht, hoe mooi dit plekje ook was. En eigenlijk betwijfel ik of ze het in hen hart wel konden verkopen. Maar goed, na Wendy en haar man (ze moest en zou ons allemaal een hug geven bij het afscheid) zijn we aangeland bijnde Drakenbergen.

Onderweg zijn we gestopt bij een Zulu vilage waar ze (voor de toeristen) nog leefden volgens eeuwenoude tradities.
Natuurlijk niet helemaal echt, maar het geeft wel een indruk van hen cultuur en gewoontes. Na een rondleiding en voorgesteld te zijn aan de King en zijn vrouwen (Zulu's mogen meerdere vrouwen hebben, afhankelijk van het aantal koeien dat ze bezitten), kwam als laatste het hele dorp, van jong tot oud, opdraven voor een aantal traditionele dansen.
Wat betreft de vrouwen, 6 koeien voor een 'gewone' vrouw, 11 koeien voor de dochter van een King, en als de vrouw al een kind had, kreeg je als man 1 koe korting. Ik weet niet of dit representatief is zoals de Big Mac barometer, maar het zegt iets over de prijs van het vlees hier ;-)

De Drakenbergen dan, waar we nu zitten. Deze hoogste bergketen van Zuid Afrika ligt in het noordoostennvan Kwazulu Natal, tegen de grens aan van Lesotho (een ander koningkrijk in Zuid Afrika). Dit gebied is nu vol met groen, bomen staan vol in blad en aan sommige komen de mooiste bloemen uit. Ook de weiden op de bergflanken staan vol met kleurige voorjaars boeketten en het is een lust om hier door heen te wandelen zoals we vandaag hebben gedaan. Kortom een heerlijke dag in de natuur!

En dan een ander contrast met eerder deze week, of eigenlijk met het totale eerste deel van de vakantie.
Dit hotel is buiten de prachtige ligging dicht bij het Natal National Park, voor de rest niet zo heel goed.

De bediening is ronduit slecht en chagrijnig, iets wat we nog niet hebben meegemaakt hier. Overal waar we tot nu toe waren viel ons de vriendelijkheid en behulpzaamheid van iedereen, blank en zwart, ons op.
Hier niet dus. Gisteren hadden we al een aanvaring met de uiterst vriendelijke en vrolijk kijkende (not dus) serveerster, en vanochtend aan het ontbijt liet ze ons een kwartier wachten voor we, na haar maar eens vriendlijk te hebben geroepen, iets konden bestellen.

Vanavond wist dit hotel ons totaal te verassen door toen we in het restaurant aankwamen, te worden ontvangen door een zaal vol Hollanders, die duidelijk zeer tevreden met elkaar op een oergezellige froepsreis waren en zich als echte Hollanders uitstekend vermaakten met het door de reisorganisatie aangeboden lokale entertainment in de vorm van een groot Afrikaans Zulu koor. Dit koor zong in de stijl van Ladysmith Black Mambazo met veel mooie stemmen en klankkleuren. Helaas begrepen de aanwezigen niets van de manier van zingen en de betekenissen achter de gezongen verhalen.

Voorts was het restaurant vanavond ingericht als buffet, iets wat wij altijd hooglijk waarderen, zeker met 40 in een gezellige groep reizende Hollanders op de loer. We zijn dan ook tijdens de voorstelling maar vast aan tafel gaan zitten om te gaan eten. Als eerste deel van het buffet was er soep. De paniek in de ogen van de dame achter het buffet werd groot toen wij vier koppen soep in gingen schenken. Tijdens het inschenken zette de dame het warmhoudplaatje onder de soep aan, trok de vier koppen soep uit onze handen, en gebaarde dat deze eerst in de magnetron ging en zou worden gebracht, want de soep was niet heet.
Twee koppen soep werden een paar minuten later gebracht en na vijf minuten en vragen waar de overige twee koppen soep blijven, werden er weer twee nieuwe koppen soep in de magnetron geplaats en even later gebracht.
De magnetron was een belangrijk instrument in deze keuken, dat was ons gisteren ook al opgevallen, aangezien we toen de komplete gekozen maaltijd twee minuten na het opgeven aan de serveerster van onze wensen, al werd gebracht. De (keuze) maaltijden stonden dus al klaar en hoefden na bestelling slechts te worden opgewarmd. En zo smaakte het ook.

De rest van het buffet hebben we ook maar snel tot ons genomen, voor het gezang ophield en de troepen hongerig het buffet bestormden, waar al snel duidelijk was dat alles dat er maar een beetje vreemd uitzag, bleef liggen en de keuze van de groeo overduidelijk voor de bekende pot was.

Over de lokale pot gesproken, inmiddels hebben we impala stoofvlees en ook krokodil gegeten. Het eerste was erg lekker, een beetje draadjesvlees in een lekkere saus. Krokodil is ook niet verkeerd, het is wit vlees met de smaak en structuur van kalfsvlees. Niets mis mee dus.

Morgen rijden we naar het vliegveld van Durban voor de vlucht naar Port Elizabeth waar we het tweede deel richting Kaapstad gaan beginnen.
Eerst twee dagen naar Addo Elephant park om nog wat wild te spotten, daarna de tuinroute naar het westen.

Het weer is nog steeds prime, we hebben nu zo'n beetje alle temperaturen tussen de twintig rn veertig graden gehad, en de regen is of 's nachts (met veel onweer) of onderweg gevallen.

Doordat ik met een iPad werk en deze website flash nodig heeft voor het uploaden van foto's, kan ik hier geen foto's plaatsen. Dat doe ik dus op Facebook.

Groeten vanuit de bergen,
Thijs, Tineke, Plony & Frans.