Naar de andere kant

Vandaag weer weg uit Campbell River na wederom een heerlijk ontbijt verzorgd door Patty.
De weg naar Tofino voert eerst nog langs de oostkust naar het zuiden, naar Qualicum Beach, waar we een cappucino bij Starbucks drinken voor we highway 4, oftewel de Pacific Rim Highway naar het westen nemen, naar onze eindebstemming voor de komende dagen: Tofino.
De weg voert door dichte bossen over de bergrug in het midden van het eiland naar de Pacific Ocean. Onderweg stoppen we bj een groot meer, Sproat Lake, waar we onze lunch eten. Als we daarna een stukje langs het meer lopen vinden we aan het eind van het pad opeens unieke Indiaanse tekeningen op de rotsen. Het blijken de enige in British Columbia te zijn lezen we later wanneer we terug zijn bij de parkeerplaats. We rijden weer verder, en het meer blijft nog lang naast ons liggen.
Verderop stoppen we bij een enorme rotspartij in een rivier. Nu kunnen we over deze enorme rotsen lopen, en de rivier met wat kleine stroomversnellingen zien, maar in het voorjaar buldert het water over de rotsen waar we nu over lopen. Het is niet voor te stellen met hoeveel geweld dat gaat als je het stroompje nu ziet.

Aangekomen bij de Pacific splitst de weg zich tussen de twee plaatsen hier aan de westkust: linksaf naar Ucluelet en rechts naar Tofino.
Even verderop stoppen we nog bij het regenwoud dat hier groeit om êên van de twee wandelingen door dit unieke gebied te maken. Er zijn plankieren door het bos aangelegd met een lengte van ongeveer een kilometer waar je over kunt lopen, zodat het unieke gebied niet wordt vernield door de vele wandelaars die hier heen komen on dit unieke bos te beoeken. We nemen veel foto's van allerlei bomen en planten die hier welig groeien. Er valt hier jaarlijks meer dan drie meter regen, 305 cm om precies te zijn. Amsterdam komt jaarlijks niet boven de 800mm, dus dat geeft aardig weer hoeveel regen hier valt, waarbij wij maar al te vaak denken dat het bij ons altijd regent!!

Aangekomen bij onze B&B hangt er een briefje aan de deur. Het blijkt dat de vrouw des huizes haar enkel nogal gecompliceerd heetf gebroken en dat ze vandaag geopereerd wordt in Nanaimo, aan de oostkant van het eiland, ongeveer waar wij dus vandaan komen. Haar man blijft bij haar en ze kunnen dus ons ontbijt niet verzorgen, maar, schrijven ze, er staat brood, fruit, cereals en andere zaken in de koelkast. De sleutels van de kamers zitten in de deur en we mogen onze gang gaan.
We hebben weer mooie kamers op een een heel mooi plekje met uitzicht op de baai. In de tuin staat ook nog een jacouzie, dus daar kunnen we ook nog gebruik van maken.
Het avondeten is bij een heel klein restaurantje waar de keuken en de tafels in êên ruimte staan, slechts gescheiden door een bar. Erg knus en gezellig en geweldig lekker voedsel.
Dus deze dag zit er ook weer op, orgen de omgeving verder verkennen.