Vliegen, rennen en vliegen en late burgers

Je weet nu eenmaal dat wanneer je verre reizen maakt, dat er op de dag van reizen van alles mis kan gaan. Op de voorhand hou je rekening met overstappen en voldoende tijd daarvoor, maar op de dag zelf kan het dan nog behoorlijk spannend worden. Zo had iemand in de securityzone van de gate op Schiphol zijn laptop laten liggen....geen probleem, behalve als het jou laptop is, maar hierdoor was de vlucht naar Detroit gelijk een halfuur vertraagd. En dat betekent dan gelijk een half uur minder overstaptijd.
Nu hadden we ruim twee en een half uur en daar hielden we dus twee uur van over. En je weet dat de US binnenkomen ongeveer net zo makkelijk is als bij de Nederlandse Bank. Dus wij niet helemaal braaf de rij een beetje korter gemaakt, maar na een half uur waren we nog pas halverwege. Dus de charme in de strijd gegooid en vriendelijk aan een van de securitylieden die de rij in goede banen moeten leiden gevraagd of we misschien met een disabled man met stok en een connecting flight even voor mochten.
Dat mocht dus niet. En op de vraag of we onze vlucht zouden halen werd de schouder opgehaald en laconiek geantwoord dat we die wellicht wel zouden missen. Vriendelijkheid ten top. Inmiddels weer langs tien families vriendelijk 'excuse me' roepend gedrongen en nog maar een keer aan een andere beambte de vraag gesteld. Of het kwam doordat Thijs een gezicht trok van 'ik red het niet meer' of dat deze heer gewoon een heer was, maakt niet uit, we mochten vooraan de rij bij immigratie staan.
Alle vingerafdrukken, vragen en foto's later de koffers ophalen.

Natuurlijk lag het niet aan Ploon die de halve luchthaven naar een licht paarse koffer lieten zoeken, en uiteindelijk een lichtrode koffer en een licht-geirriteerde dame van de luchthaven opgeleverd op weg naar de Douane. Dat ging redelijk snel eigenlijk, al kwam dat mede door wat oerhollands voordringen. Je moet je afkomst tenslotte niet verloochenen!
Uiteindelijk 15 minuten voor vertrek, ruimschoots op tijd dus, aan de gate voor de vlucht naar Denver. Deze deed er maar liefst een half uur korter over, dus tonden we zelfs eerder dan gepland bij deAlamo balie voor onze huurauto.

Omdat het hier natuurlijk big, bigger, bigget is, vond de verhuurder dat de Jeep voor met zijn vieren niet groot en sterk genoeg was.
Dus rijden we nu in een GMC Yukon, formaat kleine verhuisauto. Zit wel lekker hoog, je kijkt overal over heen.

En voorzien van allerlei snufjes, waaronder zo'n ingebouwde juffrouw die je overal bij wilt helpen en die pas na vijf pogingen en drukken op alle van de 54 knoppen haar mond hield. Of het kwam doordat ik 'cancel' riep, dat kan ook.

Een klein uurtje en dank zij de in de Yukon ingebouwde navigatie 4 keer keren bijnons hotel in Boulder aangekomen. Vlak ernaast een Ierse Pub, dus daar maar een burgeren een biertje genomen. Voor ons om drie uur snavhts, maar hier pas zeven uur opbde zaterdagavond. Smakelijk en snel. Nu weer in et hotel om dit eerte verslag te schrijven, en nu maar lichten uit en omdraaien! Welterusten en tot morgen vanuit Boulder, Colorado.