Op naar Oregon met 3 blauwe ogen

Laat ik vandaag eens beginnen met een tip: heb je van die mooie wandelschoenen waar de veters bovenin achter metalen haakjes worden geregen, stop dan de lussen van je gestrikte veters na het strikken in je schoen. Ik doe dat sinds gisteren ook. Voor het onbijt in Olympia was ik alvast de auto wezen voltanken en bij het lopen om de auto bleef de lus van mijn rechterschoen haken achter zo'n metalen haakje van de linkerschoen (of andersom, maar dat maakt voor het effect niets uit). Vervolgens deed de zwaartekracht de rest en lag ik met een flinke klap languit naast de auto. Gevolg: twee geschaafde handen, verstuikte pols en een flink blauw oog aangezien ook mijn hoofd kennis maakte met het asfalt van de plaatselijke Shell.
Dus de dag begon lekker. Enigzins confuus naar het ontbijt, daarna de koffers en medereizigers in de auto en op weg naar Oregon. Het eerste stuk naar Portland reed Thijs om te bekijken of er binnenin mijn hoofd ook nog verschuivingen hadden plaatsgevonden, maar het zaagsel zat nog allemaal op zijn plaats dus na de eerste koffiebreak kon ik het stuur weer overnemen. De route ging van Portland over de Historic US30 langs de Columbia River Gorge. Een prachtig gebied waar de rivier door een kloof met vele watervallen loopt. Door deze kloof en de bijna altijd aanwezige wind die door de kloof ook nog wordt versterkt, zie je ze hier windsurfen op de rivier!
Na een aantal mooie watervallen op naar Mt. Hood, ook weer een vulkaan van de Ring of Fire. Hier eerst naar het Lost Lake waar een mooie camping aan de oevers ligt met aan de andere kant de berg. Daarna over de Lo Lo pas richting de Timberline Lodge. Weer zo'n monumentale lodge met veel hout en grote, robuuste meubelen. Het ligt op zo' 2000 meter en hiervandaan is het zo'n 3,5 mijl naar de top van Mt. Hood. Deze wandeling, hoewel niet te lang, hebben we maar overgeslagen. Aangezien we met rijden over dirt roads in de bergen wat tijd hadden verloren daarna in 1 ruk door naar onze volgende halte, de Diamond Stone B&B waar we hartelijk werden ontvangen door onze gastvrouw die op plattegronden alle goede restaurants tekende voor ons en ons naar alle belangrijke plekken in huis leidde. De bedoeling was om de aanbevolen Italiaan te nemen, deze bleek echter onvindbaar dus besloten we bij de eerste de beste lokale sportsbar een burger te nemen om daarna snel ons bed op te zoeken.
Mijn reisgenoten hebben een streng verbod op het nemen van foto's van mijn drie blauwe ogen gekregen en ook de selfie's worden even achterwege gelaten -:)