zwemmen en wandelen in Charleston

Ook in deze herberg smaakt het ontbijt weer prima. De andere gasten komen uit Texas en hebben ook beide reeds veel gezien van hun land. Dat hebben we ook wel eens anders meegemaakt.
De weersvoorspelling belooft niet veel goeds, eigenlijk de hele dag wordt onweer met zware regen voorspeld. Dat hebben ze in ieder geval om 09:00 uur al fout want het is droog. We besluiten het er dus gewoon op te wagen en gaan op pad. Charleston is een universiteitsstad en net als bij ons zijn het deze week kennismakingsdagen voor de nieuwe lichtingen. Wij zitten midden in de wijk met studentenhuizen en overal zie je groepen 1e jaars lopen. Ze hebben wel een leuk voordeel op onze studenten want de studentenhuizen zijn allemaal mooie (van de buitenkant tenminste) Victoriaanse huizen. Niet slecht dus.
We lopen kris-kras door de stad en de mooie huizen staan bijna overal waar je kijkt. Ook is er op Marketstreet een reeks van oude markthallen die nu ingericht zijn met allerlei winkels. Van de gebruikelijke souvenirs tot handnijverheid. Ook worden er hier veel manden en hoeden van riet gevlochten. Naast de standaard winkels zijn er in deze buurt ook veel antiekwinkels en kunstgaleriën. De zon laat zich nog steeds zien en de temperatuur loopt inmiddels weer flink op. Na een broodje gaan we de auto halen om een van de plantages hier in de buurt te bezoeken. De keuze valt op Magnolia, ook omdat daar mooie tuinen bij moeten liggen en ook een 'swamptuin'. Daar aangekomen na een klein halfuurtje lopen we eerst al een klein stukje door de tuin voordat we met de tour door het huis mee mogen. Jammer genoeg mag je binnen geen foto's maken. Dat hadden we jaren geleden bij andere plantages ook al meegemaakt, dus dat is de standaard hier. Na de tour door het huis en de familie geschiedenis gaan we verder in de tuin. Het huis is trouwens het derde huis hier, de eerste twee zijn door brand verwoest. De plantage en het huis zijn wel altijd (en nog steeds) in het bezit van dezelfde familie. Een sterk geslacht overigens want de meesten overlijden als ze in de negentig zijn!
En nu we weer buiten lopen, het is inmiddels half vier, houdt ook ons geluk met het weer op. Eerst nog in de verte, maar niet lang daarna steeds dichterbij klinken de donderslagen en de druppels beginnen vrolijk naar beneden te komen. De tuinen zijn voorzien van vele plekken met flinke bomen, dus daar valt het nog wel mee. Helaas moet je ook door andere delen en daar worden we behoorlijk nat. Het plenst dan ook aardig. We lopen echter het rondje af om als twee bijna verzopen katten bij de auto aan te komen. We rijden nog wel naar de swamptuin, en wagen obs zelfs even op pad, maar al snel geven we de moed op en rennen terug naar de auto, daarbij ook de spaarzame laatste droge draden aan het lijf nat te laten worden. Helaas maar het is niet anders, keren we terug naar ons tijdelijke huis. Onderweg krijgen we opeens op alle telefoons een flood warning die volgens het bericht tot kwart over zes duurt. Wel, inmiddels is het half acht en staan sommige kruispunten 75 cm onder water. We zien een enkele gestrande auto die een dergelijke diepte niet heeft overleefd met vaak een paar mensen die de auto manmoedig, diep in het water staand, proberen weer op het droge te krijgen. Als we vlak bij huis zijn zien we daar ook enorme waterpartijen en we hopen dat onze kamer ok de begane grond het droog heeft gehouden. Maar gelukkig is daar niets aan de hand. Dan eerst maar aan de thee met brownies, en de ervaringen van de dag met de andere gasten uitwisselen. Dan toch maar de droge kleren aantrekken en dit verslag schrijven voor we ergens wat gaan eten. En dat wordt ls het blijft regenen een uitdaging, tenminste als we in het historische deel iets willen vinden. Anders rest het niet anders dan de auto te pakken en een Applebees of zo op te zoeken. Plekken met veel parkeerruimte dicht bij de ingang!