Regenwoud en bonsaibomen
Door: Frans Heijmans
Blijf op de hoogte en volg Frans
21 September 2012 | Canada, Tofino
Vandaag een dage in en rond Tofino. In ieder geval staat het bezoekerscentrum van demFiret Nations hier in de buurt op de lijst, en twee korte wandelingen door twee heel verschillende gebieden, die hemelsbreed slechts een paar kilometer van elkaar af liggen. Maar eerst ons ontbijt gemaakt van de spullen die onze gastheer gisteren in alle haast en nood voor ons heeft achtergelaten. Eenvoudig, wat toast, cereals en vers fruit, ruim voldoende en lekker allemaal. Alleen de koffie was even wakker worden....
Tofino is een klein kustplaatsje waar zich eind zestiger jaren eerst de hipies en even later de surfers zich hebben gevestigd. Dit zijn de kunstenaars en alternatievelingen van heden geworden, en dat maakt van Tofino een iterts interessante plek waar je op iedere hoek van de straat wel een gallerie of surfshop tegen komt. Heel belangrijk in de cultuur hier is het erfgoed van de First Nations, dat je overal tegenkomt, van de koffieshops tot de restaurants en winkels, overal hangt indiaanse kunst aan de muur. En ook in de diverse galerieën kom je het veel tegen. Wel moet je om iets moois mee te kunnen nemen voorzien zijn van een ruime beurs, want het is niet goedkoop. Maar wel heel mooi en karakteristiek vior de streek.
Het is nog mistig als we het dorp verkennen, wat een bepaalde sfeer geeft. Het water en de diverse eilandjes in de buurt zijn door een waas omgeven hebben zodoende iets mysterieus over zich. Ondanks deze druilerigheid heeft het ook iets moois. Na wat te hebben rondgewandeld nemen we onze eerste koffie van vanmorgen en gaan we op pad richting het bezoekerscentrum op Wickaninnish Beach waar de lokale First Nations een bezoekerscentrum en tentoonstellingsruimte hebben gebouwd om hen cultuur tentoon te stellen. Het is mooi gebouwd boven op een klif, zodat je van de verranda's een mooi uitzicht opmhet strand hebt. Binnen vindt je de geachiedenis van die volk door de eeuwen heen, en het is op een mooie, toegankelijke manier tentoongesteld.
Ook ligt hier de Bog Trail. Een pad van ongeveer een kilometer door een uniek stuk natuur. Het Bog gebied ontvangt dezelfde hoeveelheid regen per jaar als de rest van de omgeving hier. Echter waar het in het omringende regenwoud zorgt voor een weelderige plantengroei, is het op dit stuk land heel anders. Dat komt door de drassige, soppige bodem die de grote hoeveelheid regenwater niet kwijt kan. Hierdoor staan de planten en bomen hier altijd met hen voeten in het water, wat resulteert dat een groot aantal planten en bomen die even verderop zestig meter hoog groeien, hier dood gaan, en de planten en bomen die overleven, slechts een paar centimeter per jaar groeien, zodat als je hier een boom van een paar meter ziet staan, deze honderden jaren oud is. Eigenlijk is dit dus een tuin met Bonsai-achtige bomen. Het landschap is totaal anders met kleine bomen en struiken, die zelden meer dan vijf meter hoog zijn. Als je al een grotere boom ziet, is hij dood.
Het dan ook vreemd om een paar kimeter verderop en een tiental minuten later weer door het regenwoud te lopen met alle weelderige plantengroei en reuzen van bomen. We lopen dit keer de tweede route en staan weer versteld van alles wat we aantreffen.
De lunch gebruiken we aan een van de vele picniktafels die overal zijn neergezet. Wat dat betreft kunnen we in Nederland hiervan heel wat leren. Waar je ook komt langs de weg en in de parken, overal zijn oarkeerplaatsen met toiletten, pickniktafels en het wordt ook nog goed schoon gehouden. En iedereen ruimt hier ook zijn rommel achter zich op, dat helpt natuurlijk,ook een stuk.
Na de lunch is het strand jutten geblazen op het lange strand van Long Beach. Even dreigt het zonnetje erdoor te komen, maar gelukkig verliest deze het van de bewolking.
Voor we het weten zit de dag er weer bijna op, we drinken nog een bak koffie in een van de lokale koffiebars voor we ons 'huis' weer opzoeken om even bij te komen, de foto's op,te slaan en te bekijken en alle batterijen weer op te laden om morgen weer voldoende foto's te kunnen maken.
Onze Landlord is inmiddels ook weer thuis, en met zijn vrouw (die ook al weer thuis is) is alles, naar omstandigheden, redelijk goed. De gecompliceerde breuk is met de nodige pennen en schroeven weer gezet, en voorlopig mag ze acht weken er niet op staan, dus dat zal een hele bezoeking zijn voor beiden, maar gelukkig zijn ze weer thuis.
Morgen onze laatste etappe, naar Victoria, de hoofdstad van British Columbia. Het einde is in zicht....
Tofino is een klein kustplaatsje waar zich eind zestiger jaren eerst de hipies en even later de surfers zich hebben gevestigd. Dit zijn de kunstenaars en alternatievelingen van heden geworden, en dat maakt van Tofino een iterts interessante plek waar je op iedere hoek van de straat wel een gallerie of surfshop tegen komt. Heel belangrijk in de cultuur hier is het erfgoed van de First Nations, dat je overal tegenkomt, van de koffieshops tot de restaurants en winkels, overal hangt indiaanse kunst aan de muur. En ook in de diverse galerieën kom je het veel tegen. Wel moet je om iets moois mee te kunnen nemen voorzien zijn van een ruime beurs, want het is niet goedkoop. Maar wel heel mooi en karakteristiek vior de streek.
Het is nog mistig als we het dorp verkennen, wat een bepaalde sfeer geeft. Het water en de diverse eilandjes in de buurt zijn door een waas omgeven hebben zodoende iets mysterieus over zich. Ondanks deze druilerigheid heeft het ook iets moois. Na wat te hebben rondgewandeld nemen we onze eerste koffie van vanmorgen en gaan we op pad richting het bezoekerscentrum op Wickaninnish Beach waar de lokale First Nations een bezoekerscentrum en tentoonstellingsruimte hebben gebouwd om hen cultuur tentoon te stellen. Het is mooi gebouwd boven op een klif, zodat je van de verranda's een mooi uitzicht opmhet strand hebt. Binnen vindt je de geachiedenis van die volk door de eeuwen heen, en het is op een mooie, toegankelijke manier tentoongesteld.
Ook ligt hier de Bog Trail. Een pad van ongeveer een kilometer door een uniek stuk natuur. Het Bog gebied ontvangt dezelfde hoeveelheid regen per jaar als de rest van de omgeving hier. Echter waar het in het omringende regenwoud zorgt voor een weelderige plantengroei, is het op dit stuk land heel anders. Dat komt door de drassige, soppige bodem die de grote hoeveelheid regenwater niet kwijt kan. Hierdoor staan de planten en bomen hier altijd met hen voeten in het water, wat resulteert dat een groot aantal planten en bomen die even verderop zestig meter hoog groeien, hier dood gaan, en de planten en bomen die overleven, slechts een paar centimeter per jaar groeien, zodat als je hier een boom van een paar meter ziet staan, deze honderden jaren oud is. Eigenlijk is dit dus een tuin met Bonsai-achtige bomen. Het landschap is totaal anders met kleine bomen en struiken, die zelden meer dan vijf meter hoog zijn. Als je al een grotere boom ziet, is hij dood.
Het dan ook vreemd om een paar kimeter verderop en een tiental minuten later weer door het regenwoud te lopen met alle weelderige plantengroei en reuzen van bomen. We lopen dit keer de tweede route en staan weer versteld van alles wat we aantreffen.
De lunch gebruiken we aan een van de vele picniktafels die overal zijn neergezet. Wat dat betreft kunnen we in Nederland hiervan heel wat leren. Waar je ook komt langs de weg en in de parken, overal zijn oarkeerplaatsen met toiletten, pickniktafels en het wordt ook nog goed schoon gehouden. En iedereen ruimt hier ook zijn rommel achter zich op, dat helpt natuurlijk,ook een stuk.
Na de lunch is het strand jutten geblazen op het lange strand van Long Beach. Even dreigt het zonnetje erdoor te komen, maar gelukkig verliest deze het van de bewolking.
Voor we het weten zit de dag er weer bijna op, we drinken nog een bak koffie in een van de lokale koffiebars voor we ons 'huis' weer opzoeken om even bij te komen, de foto's op,te slaan en te bekijken en alle batterijen weer op te laden om morgen weer voldoende foto's te kunnen maken.
Onze Landlord is inmiddels ook weer thuis, en met zijn vrouw (die ook al weer thuis is) is alles, naar omstandigheden, redelijk goed. De gecompliceerde breuk is met de nodige pennen en schroeven weer gezet, en voorlopig mag ze acht weken er niet op staan, dus dat zal een hele bezoeking zijn voor beiden, maar gelukkig zijn ze weer thuis.
Morgen onze laatste etappe, naar Victoria, de hoofdstad van British Columbia. Het einde is in zicht....
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
